اهمیت و ضرورت:
اگر هر کدام از ما نگاهی به خود ونیازهای درونی خود بیاندازیم، مطئنا یک نیاز را به طوری قوی تر و آشکارتر در خود می بینیم. نیازی به نام میل کمال طلبی و رشد. از همین روست که هر فرد همهی توانایی و تلاش خود را در زندگی به این نقطه معطوف میدارد. تمام فکر و ذکرش این میشود که در کدام مسیر قدم بردارد که بتواند رشد وکمالاش را برایش به ارمغان بیاورد از سویی این مسیر انتخابیاش مورد رضایت خداوند متعال باشد اما دو مساله حیاتی در این جا مطرح میگردد که افراد مسیر صحیح را اتخاب نکرده و در تردید می ماند.
مسئلهی اول: مطمئنا همگان قبول داریم که عمر سرمایه ای یک بار مصرف است که قابل تجدید و بازیافت نیست و از سویی دیگر در برابر ابدیت ما قرار دارد. یعنی آنچه که ما با صرف کردن عمر خود به دست میآوریم؛ دارای آثاری است که تا ابد همراه انسان میباشد.
مسئله ی دوم: عدم اطلاع دقیق نسبت به آینده است. در واقع در طول مسیر زندگی آینده ای پیش رو قرار دارد که ما از آن هیچ نمیدانیم. آینده ای که همچون تاریکی شب، اجازهی دیدن را از انسان سلب میکند.
با توجه به دو مسئلهی بالا باید از خود بپرسیم راه درست انتخاب مسیر چیست؟ و چه کسی می تواند به طور دقیق مسیری معین کند که ما رابه رشد و کمال برساند.
پاسخ به این دو سوال را با یک مثال توضیح می دهیم . وقتی که یک انسان می خواهد از یک دستگاه برای اولین بار استفاده کند و از طرفی کار کردن با آن را هم بلد نیست به دفترچهی راهنمای آن دستگاه رجوع مینماید. این دفترچه ی راهنما چیست؟ این دفترچه در واقع دستور العمل استفادهی صحیح از دستگاه است که توسط سازندهی آن تهیه شده وهمراه دستگاه ارائه می شود. از همین رو اگر استفاده کننده از آن دستگاه می خواهد به نحو عالی از امکانات و توانایی های دستگاه مطلع شود و بتواند در طول مدت عمر دستگاه از آن عالی ترین بهره برداری را داشته باشد به این دفترچه رجوع میکند. حال باید اندیشید که خداوند متعال به عنوان سازنده و خالق انسان آیا چنین ویژگی را برای این مخلوقش قرار داده است یا نه ؟! به عبارت سادهتر آیا خداوند متعال نحوهی درست استفاده از مدت عمر برای رسیدن به رشد و کمال را به نشان داده است یا نه؟! از آن جایی که خداوند حکیم است؛ نتیجه می گیریم کاری عبث و بیهوده نمی کند. پس به این سخن می رسیم که قطعا خداوند راه درست بهره مندی از طول زمان زندگی را برای دست یافتن به رشد و کمال به ما نشان داده است. در این جا ذکر این نکته ضروری به نظر می رسد که خلقت خداوند متعال در مورد هیچ یک از دو انسان به طور یکسان نیست؟! یعنی هر فرد با ویژگی های منحصر به فردخودش خلق شده است که امکان جمع همهی این ویژگیها در یک فرد مقدور نمیباشد. از همین رو باید گفت که هر فرد از انسان مسیری منحصر به خودش را برای رسیدن به کمال و رشد پیش رو دارد. مسیری که در درون خودش قرار دارد و او می تواند با رجوع به خودش آن را بیابد. اما نکته مهم اینجاست که ما چگونه و از چه راهی می توانیم به شناخت دقیقی نسبت به خود و استعدادهایمان دست پیدا کنیم ، استعدادهای که حکم همان نقشه ی راه را برای ما دارد .
موسسه فرهنگی انشاء با توجه به شیوهای تحقیق منحصر به فرد خود و همچنین با توجه به نقشهای جامعه از نفس انسان؛ میتواند نشان دهندهی راه شما به سوی مسیر رشد و بالندگی منحصر به خودتان باشد.
هر فرد پس از مراجعه به این موسسه پس از انجام صحبت های اولیه پیرامون ضرورت استعدادیابی، در مرحلهی دوم اقدام به پاسخ گویی به چند سری تست میکند. پس از آن، پاسخ تست های وی، توسط مشاورین بررسی شده می شود و در مرحله ی سوم نتیجهی استعدادیابی به وی ارائه میگردد.
